Η μυστική διδασκαλία του Πλάτωνα

Όσον αφορά τη σύσταση του ανθρώπου ως ον, ο εσωτερισμός αναφέρει ότι ο άνθρωπος αποτελείται από δυο βασικά στοιχεία: το πνεύμα (αθάνατη ψυχή) και την προσωπικότητα. Μέσα στον κύκλο των μετενσαρκώσεων, αυτό που παραμένει αναλλοίωτο, άφθαρτο, διηνεκές είναι το πνεύμα, το οποίο ενσαρκώνεται κάθε φορά σε ένα φθαρτό σώμα και με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που αποτελούν την προσωπικότητα κάθε ατόμου. Η προσωπικότητα αποτελείται από τέσσερις βασικούς φορείς: το φυσικό σώμα, την ενέργεια που δίνει ζωή σ' αυτό το σώμα -στον εσωτερισμό ονομάζεται πράνα- το συναισθηματικό μας κόσμο και τον εγωιστικό νου, ο οποίος σκέφτεται και καθοδηγεί τον άνθρωπο με βάση τις προσωπικές του επιθυμίες και στόχους. Αυτοί οι φορείς συσχετίζονται με τα 4 στοιχεία δημιουργίας του κόσμου: Γη, Νερό, Αέρας, Φωτιά, αντίστοιχα.Από την άλλη, το πνεύμα είναι αυτό που που μετέχει της θείας ουσίας, είναι το θείο μέρος στον άνθρωπο και ακριβώς γι' αυτό αποτελεί τη γέφυρα που ενώνει τον άνθρωπο με το θεό. Αποτελείται από τον καθαρό, ανιδιοτελή νου ή Μάνας στα σανσκριτικά, «από το διαισθητικό φορέα ή Βούδι και από το θείο σπινθήρα της Βούλησης ή Άτμα, που είναι το πραγματικό ον του ανθρώπου, η αιτία όλων των άλλων, το ΑΤΟΜΟ.»
Όλοι αυτοί οι φορείς του ανθρώπου θα μπορούσαν να κατανεμηθούν και με άλλο τρόπο σε τρία μέρη: Σώμα, Ψυχή, Νούς ή Πνεύμα, με την Ψυχή να αποτελεί τη γέφυρα ανάμεσα στο Σώμα και το Πνεύμα. Αυτό το διαχωρισμό συναντάμε ξεκάθαρα στον Πλάτωνα: «Νουν μεν εν ψυχή, ψυχή δε εν σώματι ξυνιστάς το παν ξυνετεκταίντο»
Δηλαδή «Αφού εβαλε νου στην ψυχή και την ψυχή στο σώμα (ο Δημιουργός) κατασκεύασε τα πάντα»  Για το ίδιο πράγμα μιλάει ο Πλάτωνας όταν αναφέρεται στην ψυχή και τα μέρη της. Θεωρεί ότι η ψυχή αποτελείται αρχικά από δύο μέρη, ένα θνητό κι ένα αθάνατο. Το αθάνατο μέρος της είναι που αιχμαλωτίζεται στο θνητό σώμα -ενσάρκωση του πνεύματος στην ύλη- ενώ το θνητό είναι ο συναισθηματικός και νοητικός φορέας της προσωπικότητας. Το θνητό μέρος χώρισαν οι θεοί σε άλλα δύο, ένα ανώτερο κι ένα κατώτερο και ανάμεσα τους τοποθέτησαν τις «φρένες», που είναι ο λογικός νους, η φυσική νοημοσύνη του ανθρώπου. Ο Πλάτωνας ονομάζει το κατώτερο μέρος επιθυμητικό και το συνδέει με τα ένστικτα και τις κατώτερες επιθυμίες και το ανώτερο θυμοειδές που περιλαμβάνει τα διάφορα συναισθήματα που επηρεάζουν τη διάθεση μας. Το μεν πρώτο εδρεύει στο συκώτι και εμπεριέχει επιθυμίες και φαντασιώσεις, το δε δεύτερο εδρεύει κοντά στο κεφάλι.
Όσο για το αθάνατο μέρος της ψυχής, σύμφωνα με το μεγάλο φιλόσοφο ονομάζεται λογιστικό. Για να υπάρχει αρμονία και δικαιοσύνη στον άνθρωπο, πρέπει αυτό το αθάνατο μέρος να ελέγχει και να κυβερνά όλα τα υπόλοιπα. Σύμφωνα με τον εσωτερισμό, για να εξελίσσεται ο άνθρωπος και να βελτιώνεται συνεχώς οφείλει να δρα και να ζει στηριζόμενος στο πνευματικό μέρος του και ελέγχοντας την προσωπικότητα .
Για την πόλη
Αυτή την τριμέρεια της ψυχής αναπτύσσει ο Πλάτωνας στην «Πολιτεία» του και τη συνδέει με τη δικαιοσύνη, τόσο στον ίδιο τον άνθρωπο, όσο και στην πολιτεία, με την κατανομή των πολιτών σε τρεις κάστες. Αυτός ο διαχωρισμός δε γίνεται κληρονομικά, ούτε με βάση την οικονομική κατάσταση των πολιτών αλλά ανάλογα με την εσωτερική εξέλιξη του καθενός και με την ικανότητα του να χρησιμοποιεί το λογιστικό και να ελέγχει την προσωπικότητα και τα κατώτερα μέρη της ψυχής.
Αυτές οι τρεις κάστες πολιτών χαρακτηρίζονται από μια αρετή, σύμφωνα πάντα με το μέρος της ψυχής που επικρατεί. Έτσι, αυτοί στους οποίους επικρατεί το λογιστικό -άρα είναι πιο εξελιγμένοι εσωτερικά και ελέγχουν καλύτερα τα κατώτερα στοιχεία της προσωπικότητας- χαρακτηρίζονται από την αρετή της σοφίας και ανήκουν στηνκάστα των Αρχόντων. Είναι αυτοί, που έχοντας εφαρμόσει δικαιοσύνη στον ίδιο τον εαυτό τους, μπορούν να την ασκήσουν την πόλη και να κυβερνήσουν δίκαια τους άλλους.
Ακολουθούν οι Φύλακες, όπου επικρατεί το θυμοειδές μέρος της ψυχής και χαρακτηρίζονται από την αρετή της ανδρείας. Είναι οι φύλακες της πόλης, που, μέσα από κατάλληλη εκπαίδευση μπορούν να χρησιμοποιούν το θυμοειδές μέρος της ψυχής αναπτύσσοντας τα πιο αγνά και ανώτερα συναισθήματα, ενώ έχουν ελέγξει το κατώτερο επιθυμητικό τους.
Τέλος έχουμε τους ανθρώπους που κυριαρχούνται από το επιθυμητικό και χαρακτηρίζονται από την αρετή της σωφροσύνης. Είναι οι αγρότες και οι τεχνίτες της πολιτείας. Ο διαχωρισμός που κάνει ο Πλάτωνας, ακριβώς επειδή γίνεται βάσει φυσικών χαρακτηριστικών και όχι κοινωνικών ή οικονομικών δεν εμπεριέχει κανενός είδους ρατσισμό. Όλοι είναι χρήσιμοι στην πολιτεία του και όλοι απαραίτητοι. Όμως, ακριβώς για να λειτουργεί δίκαια αυτή η πολιτεία και να είναι πυρήνας εξέλιξης για τους πολίτες της, ο καθένας πρέπει να έχει την κατάλληλη θέση και να προσφέρει ανάλογα με τις δυνατότητες του και στους υπόλοιπους, με γνώμονα πάντα το κοινό καλό.
Αυτή είναι η επανάσταση που φέρνει ο Πλάτωνας στα δεδομένα της εποχής με αποτέλεσμα να δεχτεί σκληρή κριτική και πολλή αμφισβήτηση. Μελετώντας όμως κανείς ειδικά αυτό το έργο, την «Πολιτεία», αντιλαμβάνεται τόσο φυσικά αυτή του την αντίληψη και διαπιστώνει ότι όλα αυτά βασίζονται σε πολύ βαθιές αλήθειες, τις οποίες ο φιλόσοφος άντλησε από τα μυστηριακά κέντρα της εποχής του στα οποία είχε μυηθεί.
Για τον κόσμο
Τα περισσότερα στοιχεία για τον κόσμο και τη δημιουργία του συναντώνται στον«Τίμαιο». Αν και πρόκειται για έναν από τους διαλόγους του Πλάτωνα, σ' αυτό το έργο εκτίθεται μια καθαρά Μυστηριακή Διδασκαλία. «Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πλάτωνας βάζει έναν Πυθαγόρειο, τον Τίμαιο, να την εκθέσει, αφού οι Πυθαγόρειοι έκφραζαν στην αρχαιότητα την πιο εσωτερική φιλοσοφική γνώση. Άλλωστε πολλοί μελετητές θεωρούν ότι στον Τίμαιο περιέχονται καθαρά πυθαγορικές γνώσεις, τις οποίες είχε στην κατοχή του ο φιλόσοφος.»
Ο Τίμαιος ξεκινά με ένα από τα πιο σημαντικά φιλοσοφικά ερωτήματα όλων των εποχών και όλων των φιλοσοφικών συστημάτων: «Τι το ον αεί; Τι είναι εκείνο το οποίον υπάρχει πάντοτε αλλά δε γεννάται ποτέ και τι είναι εκείνο το οποίον πάντοτε γεννάται αλλά ποτέ δεν υπάρχει;»  Είναι το αιώνιο φιλοσοφικό ερώτημα για το «Είναι» και το «Υπάρχειν», το δημιουργημένο και τον αδημιούργητο κόσμο, το εκδηλωμένο και το ανεκδήλωτο.
Ήδη στην Πολιτεία, με το μύθο της σπηλιάς, ο Πλάτωνας διαχωρίζει τον εκδηλωμένο, μεταβλητό κόσμο της ύλης και της πλάνης, το Έτερον, από τον αληθινό αμετάβλητο κόσμο των Αρχετύπων, τον κόσμο των Ιδεών, το Ταυτόν. Εκεί κατοικούν τα 4 Αρχέτυπα : Αγαθό, Δίκαιο, Όμορφο, Αληθές, που ενσαρκώνονται στον υλικό κόσμο ως Θρησκεία, Δικαιοσύνη, Τέχνη και Επιστήμη.
Όσον αφορά την πρωταρχική Δημιουργία, ο Πλάτωνας με το στόμα του Τίμαιου λέει ότι εν αρχή ην το χάος, αλλά ο Δημιουργός έβαλε τάξη σ' αυτό το χάος και κατασκεύασε το σύμπαν αφού έβαλε νου στην ψυχή και ψυχή στο σώμα, χργησιμοποιώντας την αναλογία, την οποία αναλύει μαθηματικά στο έργο.
Στη συνέχεια αναφέρει τα τέσσερα στοιχεία, Γη, Νερό, Αέρα, Φωτιά, από τα οποία, συνδεδεμένα μεταξύ τους με αρμονική αναλογία, ο θεός δημιούργησε τον ορατό, εκδηλωμένο κόσμο. Από αυτά τα στοιχεία δημιούργησε και τον άνθρωπο με τους 4 φορείς της προσωπικότητας που αναφέρει ο Εσωτερισμός.
Η ψυχή του κόσμου δημιουργήθηκε πριν από το σώμα του και τοποθετήθηκε αρχικά στο κέντρο. Μετά επεκτάθηκε ώστε να καλύπτει ολόκληρο τον κόσμο εξωτερικά. «Εδώ, κατ' αναλογία με τη δομή του ανθρώπου σύμφωνα με τον Εσωτερισμό, μπορούμε να πούμε ότι ο Πλάτωνας αναφέρεται στην Αύρα του Κόσμου, κάτι ασύλληπτο για τον ανθρώπινο νου.»
Στη συνέχεια, συσχετίζει τα 4 στοιχεία με 4 στερεά, αποτελούμενα από τρίγωνα, τα οποία συμβάλλουν στη δημιουργία του κόσμου. Συσχετίζει λοιπόν τηΦωτιά με το τετράεδρο-Πυραμίδα, τον Αέρα με το οκτάεδρο, το Νερό με τοεικοσάεδρο και τη Γη με τον κύβο. Με το συνδυασμό αυτών των γεωμετρικών στερεών δημιουργεί ο θεός τον κόσμο. Όμως υπάρχει κι ένα πέμπτο στερεό που συνδέεται με το πέμπτο στοιχείο, τον Αιθέρα. Είναι το πενταγωνικό δωδεκάεδρο, που εμπεριέχεται σε μορφές του αόρατου κόσμου, στην ύπαρξη των οποίων καταλήγει λογικά, μέσα απο μαθηματικές, αριθμητικές και γεωμετρικές αναλύσεις.Στο ίδιο έργο αλλά και σε άλλα ο φιλόσοφος μιλά για την Ατλαντίδα δίνοντας λεπτομερή στοιχεία για τη δομή και τους ανθρώπους της, κάτι που ο Εσωτερισμός αναφέρει εκτενώς. Πρόκειται για μια εξελικτική φάση της ανθρωπότητας που ονομάζεται τέταρτη φυλή και κατοικούσε σε μια ήπειρο στο σημερινό Ατλαντικό Ωκεανό.
Είναι τόσες πολλές οι εσωτερικές διδασκαλίες που βρίσκουμε στα έργα του Πλάτωνα που θα ήταν αδύνατο να εκτεθούν σ' αυτές τις λίγες γραμμές.Ο αναγνώστης θα μπορούσε να εντρυφήσει περισσότερο σ' αυτές τις διδασκαλίες μελετώντας τον ίδιο το φιλόσοφο και αναζητώντας τις κρυφές πτυχές των έργων του, συγκρίνοντας τες με τις φιλοσοφικές αλήθειες του Εσωτερισμού. Θ' ανακαλύψει ότι δεν πρόκειται για έναν ακόμη κλασικό φιλόσοφο, αλλά για μια ιδιαίτερα εξελιγμένη προσωπικότητα, ένα φωτισμένο άνθρωπο, έναν πραγματικό μύστη.

anakalipto

(κίρταν και χορός)

(κίρταν και χορός)

«Τα κίρταν τραγουδάνε ξανά και ξανά τα πολλά ονόματα του Θεού και της Θεάς, τις πολύχρωμες εκδηλώσεις του Ενός. Λέγεται ότι δεν υπάρχει καμιά διαφορά μεταξύ του ονόματος και αυτού που ονομάζεται και καθώς οι λέξεις κυλούν από τα χείλη μας μέσα στο τραγούδι, επικαλούμαστε και προσκαλούμε τον Άπειρο να εκδηλωθεί μέσα στις καρδιές μας.

Τα κίρταν είναι μέρος μιας αρχαίας μορφής γιόγκα, γνωστής ως Μπάκτι ή γιόγκα της Αφοσίωσης. Όμως στην Μπάκτι επαναπροσδιορίζουμε την «αφοσίωση», επεκτείνουμε την έννοια για να συμπεριλάβουμε κάθε σκιά του χρώματος, στην παλέτα του ανθρώπινου συναισθήματος, ώστε να γυρίσει προς το Θεό μέσω του τραγουδιού, του χορού και της λατρείας. Αυτά τα άσματα έχουν τραγουδηθεί για χιλιετίες από τους σοφούς, τους πιστούς και τους μεγάλους αρχέγονους γιόγκι αλχημιστές. Καθώς τραγουδάμε, βυθιζόμαστε σε έναν ατελείωτο ποταμό προσευχής που έχει ρεύσει από την γέννηση των πρώτων ανθρώπινων όντων, που λαχταρούσαν να γνωρίσουν τον δημιουργό τους.

Τα κίρταν είναι ένα δοχείο που μπορεί κρατήσει την αγάπη, την ένωση, το χωρισμό, τη σφοδρή επιθυμία, την απελπισία, το πένθος, το θυμό, το μίσος, τη θλίψη, την έκσταση και την ενότητα.Τροφοδοτημένα από την πυρκαγιά αυτών των συγκινήσεων, τα άσματα της Μπάκτι γίνονται όπως ένα πλοίο που μας μεταφέρει τραγουδώντας  προς την άλλη ακτή. Στη φωτεινότητα, στο σκοτάδι, στην απελπισία, στη χαρά τραγουδάμε τα ονόματα – Το Όνομα – και στρέφουμε τις ανθρώπινες καρδιές μας προς το Ένα, που είναι πιο κοντά σε μας από ότι η ίδια μας η αναπνοή. Τα κίρταν είναι τροφή για το πνεύμα, μια τραγουδιστική σωστική λέμβος.

Τα κίρταν είναι για όλους τους ανθρώπους. Δεν υπάρχει κανένας εμπειρογνώμονας, κανένας δάσκαλος, κανένας προηγμένος σπουδαστής, ούτε αρχάριος. Η ίδια η πρακτική είναι ο δάσκαλος, που μας καθοδηγεί. Τα κίρταν μας διδάσκουν επιτρέποντάς μας να εισέλθουμε σε έναν κόσμο μυστηρίου, έναν κόσμο όπου όλη η λογική του νου μας και όλη η εκμάθηση αφήνονται έξω και επιτρέπουμε τον εαυτό μας να επεκταθεί μέσα στο μυστήριο. Και σε αυτό το μυστήριο, δημιουργούμε έναν ναό μέσα στις καρδιές μας, μια θέση καταφύγιο, μια θέση αγάπης, μια θέση ύπαρξης, μια θέση ιερότητας… οποιουδήποτε έχουμε ανάγκη.»

(Το κείμενο είναι μετάφραση από ιστοσελίδα σχετική με τα κίρταν.)

Οι 7 Παγκόσμιοι Νόμοι – Αρχές της Αλήθειας

Οι Επτά Παγκόσμιοι Νόμοι ή Επτά Αρχές της Αλήθειας θεμελιώνουν το Αόρατο και Ορατό Σύμπαν μας. Τα πρώτα στοιχεία για αυτούς, έρχονται από το μακρινό Θιβέτ, σε ένα έργο που αποτελεί μνημείο της Εσωτερικής Φιλοσοφικής Παράδοσης, το οποίο λέγεται ότι είχε διασωθεί από την τελευταία και τελική πυρκαγιά της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Η ιστορική γνησιότητα αυτού του έργου είχε αμφισβητηθεί, μέχρι που ολοκληρώθηκαν πριν μερικές δεκαετίες, η αποκρυπτογράφηση των αιγυπτιακών ιερογλυφικών, που αποτελούν τα λεγόμενα « Κείμενα των Πυραμίδων ».

Το Κυμβάλειο είναι από τα πιο διαδεδομένα και γνωστά έργα της Ερμητικής Φιλοσοφίας που η παράδοση αποδίδει στον Ερμή τον Τρισμέγιστο, τον Θεό Θώτ των Αιγυπτίων, κατά τους Νεοπλατωνικούς Φιλοσόφους, Θεό της Σοφίας, των τεχνών, των Γραμμάτων και των Επιστημών. Προστάτης και εμπνευστής της Αστρολογίας και Αλχημείας που ταυτίστηκε με τον θεό Ερμή των Ελλήνων.

Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος έγινε γνωστός στη Δύση κατά την Αναγέννηση, όταν ο Μαρσίλιο Φιτσίνο μετάφρασε στα Λατινικά το κείμενο των σωζόμενων γραπτών περί του Θεού αυτού, γνωστών σήμερα ως Hermatica ή Corpus Hermeticum. To κείμενο αποτέλεσε αντικείμενο έμπνευσης για τους αλχημιστές και κρατούνταν μυστικό και έτσι η ετυμολογία της « ερμητικής γνώσης » και της λέξης « Ερμητικός » προέρχεται από εδώ. Οι αρχαίοι Έλληνες που είχαν μαθητεύσει στην Αίγυπτο, ήταν γνώστες του Ερμή του Τρισμέγιστου, αλλά δεν μιλούσαν ανοιχτά για αυτά, τηρώντας τους όρκους μυστικότητας, των ιερέων Δασκάλων τους. Ονομάστηκε Τρισμέγιστος, δηλαδή ο τρεις φορές γεννημένος ή αναστημένος. Εκείνος δηλαδή που νίκησε το Θάνατο τρεις φορές. Σε αυτόν αποδίδεται ο « Σμαραγδένιος Πίνακας » που περιείχε το Κυμβάλειο και κατά την παράδοση, βρήκε ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν επισκέφτηκε την Αίγυπτο και ερεύνησε την Μεγάλη Πυραμίδα.

Αυτή η Εσωτερική απόκρυφη διδασκαλία είναι ένα μοναδικό κλειδί στην αναζήτηση της Μυστικής Γνώσης που κρύβεται στο Μυστήριο του Κόσμου, της Ζωής και του Θανάτου. Στο Κύρηκειο του Ερμή μπορούσαν οι Ιερείς να αναγνωρίσουν αυτούς τους 7 Παγκόσμιους Νόμους :

1. Η Αρχή της Νοητικότητας –

« Το Παν είναι Νους. Η ρίζα του σύμπαντος είναι Νοητική »

Ακόμη και η Ύλη, είναι Νοητικής Φύσης. Αν μπορούσαμε να παρατηρήσουμε την ταχύτητα και το επίπεδο της κίνησης των ηλεκτρονίων γύρω από τον πυρήνα ενός Ατόμου θα βλέπαμε ότι το μεγαλύτερο μέρος του όγκου του Ατόμου είναι εντελώς κενό.Έτσι όλα όσα βλέπουμε δεν είναι παρά μια πλάνη των αισθήσεων, μια ψευδαίσθηση που δημιουργεί ο Νους κρύβοντας την αληθινή Ουσία.

Ένας μεγάλος Φυσικός ο Νιλς Μπορς, είπε κάποτε ότι όλη η ύλη του Σύμπαντος, θα μπορούσε να χωρέσει σε ένα κουταλάκι του γλυκού αν σταματούσε αυτή η υπερδραστηριότητα. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι το επίπεδο της Ύλης, είναι μια σχετική πραγματικότητα που δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε όσο ενεργούμε στο επίπεδό του. Είναι μια έκφραση του Πνεύματος του Παντός.

Δεν αρνούμαστε την ύπαρξή του, αλλά αυτό που μας πρέπει είναι να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε και να κυριαρχήσουμε στους Νόμους αυτού του επιπέδου για να υψωθούμε από κατώτερες βαθμίδες σε ανώτερες, καλλιεργώντας βαθμιαία μια ουσιαστική Αυτοκυριαρχία.

2. Η Αρχή της Αντιστοιχίας ή της Αναλογίας –

Αυτή η αρχή επίσης, αντιπροσωπεύει μια μεγάλη αλήθεια. Ότι υπάρχει μια αναλογία, μια αρμονία και μια ακριβής σχέση μεταξύ των διαφόρων επιπέδων της Εκδήλωσης. Δηλαδή μεταξύ των αρχών, των νόμων, των ενεργειών και των φαινόμενων του Φυσικού, Νοητικού και Πνευματικού επιπέδου, που όπως μας διδάσκει ο Εσωτερισμός αναμυγνίονται μεταξύ τους, γεγονός που καθιστά αδύνατον τον διαχωρισμό τους. Έτσι υπάρχει μια αντιστοιχία μεταξύ ενός επιπέδου «ΑΡΧΕΙΝ» και ενός άλλου του «Υπάρχειν», μεταξύ του Μακρόκοσμου ( Σύμπαν ) και του Μικρόκοσμου ( Άνθρωπος ), μεταξύ του Ουρανού και της Γης.

Πολύ εύκολα θα μπορούσε κανείς να διαπιστώσει αυτήν την αντιστοιχία, στην δομή και τη λειτουργία ενός ηλιακού συστήματος ενός κυττάρου και ενός ατόμου καταλαβαίνοντας ότι η μόνη διαφορά βρίσκεται στο μέγεθος. Παρόμοιο σκοπό είχε και η Αστρολογία, ως απόκρυφη Επιστήμη μελετώντας τις επιδράσεις των πλανητών και των αστερισμών πάνω στον ψυχισμό και στον χαρακτήρα ενός ανθρώπου, στην Αρχαιότητα.

Με την εφαρμογή αυτής της Αρχής μπορεί ο Άνθρωπος να συλλάβει μια πιο πλήρη και πανοραμική όψη του Όλου, του Παντός, καθώς και των ανώτερων καταστάσεων του Είναι, της Ζωής και του Πνεύματος.

3. Η Αρχή της Δόνησης –

« Τίποτα δεν ησυχάζει, όλα κινούνται, όλα δονούν. »

Αυτή η Αρχή μας φανερώνει ότι όλα, εκδηλωμένα ή μη βρίσκονται σε κίνηση, τίποτα δεν αναπαύεται! Και ότι οι διαφορές στα πράγματα και στα διάφορα επίπεδα που αναφέραμε παραπάνω, δεν είναι παρά διαφορές Δονήσεων! Είχε ανακαλυφθεί από μερικούς από τους πρώτους Έλληνες Φιλοσόφους, στη συνέχεια χάθηκε ως γνώση, εκτός των Ερμητιστών μέχρι που σήμερα η Φυσική Επιστήμη ανακαλύπτει εκ νέου αυτήν την πανάρχαια διδασκαλία.

Ακόμη και το Παν εκδηλώνει μια δόνηση τέτοιου μεγέθους και μια κίνηση τόσο γρήγορη που πρακτικά μπορεί να θεωρηθεί ότι αναπαύεται. Όπως ο έλικας ενός αεροπλάνου ή μια ρόδα που κινείται με μεγάλη ταχύτητα, φαίνεται στάσιμη!

Η σύγχρονη επιστήμη αποδυκνίει ολοένα και πιο καθαρά ότι οι διαφορές ανάμεσα σε αυτό που λέμε, ύλη και ενέργεια, Πνεύμα και Ύλη δεν είναι παρά διαφορές στη συχνότητα την οποία δονούν. Έτσι καταλαβαίνουμε καλύτερα τα διάφορα επίπεδα της ύλης και σχήματα ενέργειας ( Θερμότητα, Μαγνητισμός, Ηλεκτρισμός, Φως, Ακτίνες Χ ) που είναι τοποθετημένα πιο ψηλά στην Κλίμακα της Δόνησης, εκφράζοντας ένα ανώτερο επίπεδο εκδήλωσης της Ζωής, αλλά παραμένουν φυλακισμένα από την επιρροή των μορίων των ατόμων, μέχρι να «υποστούν» μια υψηλότερη δόνηση για να μπορέσουν να απελευθερωθούν στους διάφορους βαθμούς εκδήλωσης, στα διάφορα νοητικά στάδια και να ακολουθήσουν τον δρόμο της επιστροφής προς το Πνεύμα, προς το Παν. Κάθε σκέψη, κάθε συναίσθημα έχει την αντίστοιχη συχνότητα δόνησης.

Όλα απορρέουν από το Πνεύμα και όλα καλούνται με βάση ενός σχεδίου εξέλιξης να επιστρέψουν σε αυτό! Αυτή η Πνευματική Δημιουργική Δύναμη βρίσκεται πάντα εγκλωβισμένη σ’ αυτό που δημιούργησε. « Αν είναι αλήθεια ότι Όλα είναι μέσα στο Παν, είναι επίσης αλήθεια ότι το Παν είναι μέσα σ’ Όλα» !

4. Η Αρχή της Πολικότητας –

«Όλα είναι διπλά, κάθε πράγμα έχει δυο πόλους, όλα έχουν δυο άκρες. Όμοιο και ανόμοιο έχουν την ίδια σημασία. Οι αντίθετοι πόλοι έχουν την ίδια φύση, αλλά διαφορετικούς βαθμούς. Τα άκρα αγγίζονται. Όλες οι αλήθειες δεν είναι παρά μισές αλήθειες. Όλα τα παράδοξα μπορούν να συμφιλιωθούν ».

Αυτή η Αρχή μπορεί να εξηγήσει πολλά παράδοξα, που μας παρουσιάζονται συνήθως ως αντίθετα, ενώ στην ουσία δεν είναι παρά δυο όψεις του ίδιου πράγματος, δυο άκρα ή δυο πόλοι του ίδιου αντικειμένου, μεταξύ των οποίων παρεμβάλλονται διαφορετικοί βαθμοί δόνησης.

Για παράδειγμα δεν υπάρχει το απόλυτο ζεστό ή κρύο. Και τα δύο, δεν είναι παρά οι δύο πόλοι αυτού που ονομάζουμε θερμότητα και τα ενδιάμεσα επίπεδα δεν είναι παρά βαθμοί δόνησης. Όπως δεν υπάρχει το απόλυτο καλό και κακό. Γιατί αν υποθέταμε ότι υπάρχει το απόλυτο καλό, τότε το κακό δεν θα υπήρχε….. Η Ζωή και ο Θάνατος δεν είναι παρά όψεις της μιας Ζωής.

Το Σύμβολο που εκφράζει πολύ καθαρά αυτήν την αρχαία διδασκαλία είναι το Γιν – Γιάνγκ που εκφράζει αυτήν την εναλλαγή, αυτών των δύο Κοσμικών ενεργειών ανάμεσα στο Φως και στο Σκοτάδι, την Δημιουργικότητα και την Παθητικότητα, τον Ουρανό και την Γη, το Ράγιας και το Τάμας, υποδηλώνοντας βαθύτερα μια Μοναδική Έσχατη πραγματικότητα που στην Κινέζικη Φιλοσοφία ονομάστηκε ΤΑΟ και στην Ερμητική Φιλοσοφία ΠΑΝ .

Η χρησιμότητα αυτής της αρχής είναι αξιοθαύμαστη γιατί κατανοώντας, ότι όπου βρίσκεται ένα πράγμα, βρίσκεται και το αντίθετό του, μπορούμε, αν το αποφασίσουμε να κάνουμε τα δύσκολα…. εύκολα, να μετατρέψουμε βαθμιαία το φόβο σε θάρρος, την κακία σε καλοσύνη, την απογοήτευση και την πτώση του Ηθικού σε Θετική και Αισιόδοξη στάση ζωής! Έτσι με αυτόν τον τρόπο μαθαίνουμε να γινόμαστε Κύριοι των νοητικών καταστάσεων και όχι σκλάβοι!

5. Η Αρχή του Ρυθμού –

« Όλα κυλούν μέσα και έξω. Κάθε πράγμα έχει τη διάρκεια του. Όλα εξελίσσονται και εκφυλίζονται. Η ταλάντωση του εκκρεμούς εκδηλώνεται σε όλα. Το μέτρο της αιώρησης του προς τα αριστερά είναι το ίδιο με το μέτρο της αιώρησης του προς τα αριστερά. Ο Ρυθμός είναι σταθερός »

Και αυτή η Αρχή εκδηλώνεται σε κάθε επίπεδο. Η προσεκτική παρατήρηση της κίνησης των φαινόμενων, μας δείχνει πάντα μια πρόοδος και μια οπισθοδρόμηση, ένα ανέβασμα και ένα κατέβασμα, την αλληλοδιαδοχή της ζωής και του θανάτου. Ο νόμος των κύκλων εκδηλώνεται σε όλα όσα μας περιβάλλουν.Όλα γέννιουνται, μεγαλώνουν, ωριμάζουν, πεθαίνουν και ξαναγεννιούνται, σαν να είναι ο Θάνατος μια αναγκαία ανάπαυση για αυτήν την εσωτερική ενέργεια που κάνει ένα δέντρο χωρίς φύλλα να ξανανθίσει την άνοιξη, να δώσει καρπούς από τους οποίους θα παραχθούν ξανά σπόροι, δίνοντας έτσι συνέχεια στη Ζωή, σε μια Ζωή κυκλική που άλλοτε εμφανίζεται με μορφή και άλλοτε κρύβεται με το πέπλο του θανάτου

Αυτό φυσικά εκδηλώνεται στην Δημιουργία και καταστροφή των Κόσμων, στην ακμή και την πτώση των Πολιτισμών, στην φύση με την αλληλοδιαδοχή των εποχών, στη μέρα και στη νύχτα, στους ανθρώπους και τα συναισθήματα τους, στα φυτά, στα ζώα, στα ορυκτά, στην ενέργεια, στην ύλη, στην ιστορία της ζωής κάθε πράγματος, ακόμη και στο Πνεύμα.

Όλη η Δράση και η κίνηση στο Σύμπαν είναι υποταγμένη στον Ρυθμό.

6. Η Αρχή της Αιτίας και του Αποτελέσματος. –

« Κάθε αιτία έχει το αποτέλεσμα της. Κάθε αποτέλεσμα έχει την αιτία του. Όλα συμβαίνουν σύμφωνα με τον Νόμο. Η Τύχη δεν είναι παρά ένα όνομα, που δίνεται στον μη αναγνωρισμένο Νόμο. Υπάρχουν πολλά επίπεδα αιτιότητας, αλλά τίποτε δεν ξεφεύγει από το Νόμο ».

Η Αρχή αυτή φανερώνει ότι στην πραγματικότητα το Τυχαίο δεν υφίσταται αλλά υποδηλώνει μια αιτία που υπάρχει και δεν έχουμε αναγνωρίσει και καταλάβει. Ότι ο Νόμος διοικεί όλο το Σύμπαν και ότι δεν υπάρχει τίποτα που να ενεργεί μέσα στο Σύμπαν και να είναι ανεξάρτητο από τους νόμους και την τάξη που το διατηρεί σε ισορροπία.

Κάθε τι που συμβαίνει έχει την Αιτία και το Γιατί του. Κάθε σκέψη και κάθε πράξη που κάνουμε, έχει τα άμεσα και έμμεσα αποτελεσματά της, σύμφωνα με τον Νόμο της Αιτιότητας. Παρατηρούμε ότι οι περισσότερες δράσεις μας αποσκοπούν σε ένα αποτέλεσμα που μας δένει ή μας σκλαβώνει….

Ο άνθρωπος μπορεί από οποιαδήποτε ανάγκη του, να είναι ταυτόχρονα και Ελεύθερος και δεμένος. Οι άνθρωποι σήμερα, κατευθύνονται από τις γνώμες, τις συνήθειες, τις ιδέες του εξωτερικού κόσμου, καθώς επίσης και από τις συγκινήσεις, τα πάθη και τις σκέψεις ή διάφορες καταστάσεις του ίδιου του εαυτού τους.

Έτσι συγχέουν την αληθινή Ελευθερία που γεννιέται μέσα από μια αληθινή άσκηση Αυτοκυριαρχίας με την φαινομενική και ψεύτικη ελευθερία που τους ωθεί να κάνουν και να ενεργούν όπως τους αρέσει, χωρίς να αναρωτιούνται από πού ξεπηδάει αυτό που « θέλουν » και αυτό που τους « αρέσει ». Από μια ανώτερη Βούληση που ωθεί τον άνθρωπο να γνωρίσει τον εαυτό του, το αληθινό Είναι του και να το Πραγματώσει ; ή μήπως από μια δύναμη που τον ωθεί να καλύπτει μόνο τους φόβους, την ανασφάλεια, την δειλία και τον εγωισμό που προκαλούν τα κατώτερα ένστικτα που κουβαλάμε μέσα μας ;

Σήμερα που αξίες όπως ο Ηρωισμός, η Γενναιοφροσύνη, η Τιμιότητα, η Γενναιοδωρία, η Ευγένεια, η Πίστη, η Αξιοπρέπεια και η Ταπεινοφροσύνη έχουν σχεδόν εκλείψει είναι εύλογη η απάντηση.

Η ανθρωπότητα σήμερα στο μεγαλύτερο μέρος της αφήνετε να οδηγηθεί, χωρίς να αντιτάσσει την Ελεύθερη Βούλησή, που ουσιαστικά φανερώνει την δύναμη της απόφασης και της θέλησης να γίνει ο άνθρωπος, Κυρίαρχος της μοίρας και του πεπρωμένου του. Πως μπορεί να το καταφέρει αυτό; Με την συνεχόμενη εξάσκηση σε δράσεις ανιδιοτελείς και ελεύθερες από οποιαδήποτε επιθυμία ανταμοιβής! Αυτή είναι η Ορθή Δράση που μας οδηγεί στην Απελευθέρωση!

7. Η Αρχή του Γένους –

« Σε όλα τα πράγματα υπάρχει ένα Γένος. Όλα έχουν τις Αρχές του, του Αρσενικού και του Θηλυκού. Το Γένος εκδηλώνεται σε όλα τα επίπεδα »

Σε όλα τα επίπεδα πάλι, σε κάθε πράγμα, η Αρχή του Γένους εκδηλώνεται. Δηλαδή οι Αρχές του Αρσενικού και του θηλυκού είναι παρούσες. Στο φυσικό επίπεδο την διακρίνουμε με τον διαχωρισμό των Φύλων. Στο ενεργειακό επίπεδο, η δράση των θηλυκών ηλεκτρονίων και η ένωση τους με αρσενικά σωματίδια δημιουργεί τα άτομα και από τους συνδυασμούς τους, διάφορες μορφές ενέργειας όπως ο ηλεκτρισμός, ο μαγνητισμός, η θερμότητα, τα διάφορα φαινόμενα του Φωτός. Ακόμη ο Νόμος της Βαρύτητας κατά την οποία όλα τα μόρια των σωμάτων της ύλης στο Σύμπαν τείνουν το ένα προς το άλλο. Η ίδια Αρχή εκφράζεται και στο φαινόμενο του Κεραυνού.

Επομένως λανθασμένα συνδέουμε το αρνητικό με την Θηλυκή Αρχή, διότι από αυτόν εκπορεύονται όλα τα εκδηλωμένα, η γένεση και η παραγωγή νέων μορφών ενέργειας. Δεν υπάρχει τίποτα το αρνητικό.

https://www.facebook.com/Atman-%CE%A0%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%B7%CF%84%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-929476193766516/

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΝΤΑΡΜΑ Η ΣΚΟΠΟΥ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Ο καθένας μας έχει ένα σκοπό στη ζωή… ένα μοναδικό χάρισμα η ξεχωριστό ταλέντο για να προσφέρει στους άλλους.

Όταν συνδυάσετε αυτό το μοναδικό χάρισμα με την υπηρεσία προς τους άλλους, θα νιώσετε την έκσταση και την αγαλλίαση του πνεύματος, που αποτελούν υπέρτατο στόχο όλων των στόχων.

«’Όταν εργάζεστε, είστε μια φλογέρα, που μέσα απ” την καρδιά της ο ψίθυρος των ωρών μετατρέπεται σε μουσική… Τι σημαίνει να εργάζεσαι μ” αγάπη; Σημαίνει να υφαίνεις το ύφασμα, με νήματα βγαλμένα από την καρδιά σου, σαν να επρόκειτο να φορέσει το ρούχο αυτό το πιο αγαπημένο σου πρόσωπο…»
Καλίλ Γκιμπράν, Ο Προφήτης

Ο έβδομος πνευματικός νόμος της επιτυχίας είναι ο Νόμος του Ντάρμα. «Ντάρμα» στα σανσκριτικά σημαίνει «σκοπός ζωής». Ο Νόμος του Ντάρμα λέει πως έχουμε πάρει υλική μορφή προκειμένου να υπηρετήσουμε κάποιον συγκεκριμένο σκοπό. Το πεδίο της καθαρής δυνατότητας είναι η θεότητα στην ουσία της. Η θεότητα που όταν παίρνει ανθρώπινη μορφή, αποσκοπεί να επιτύχει κάποιο συγκεκριμένο σκοπό.

Σύμφωνα μ” αυτό το νόμο, διαθέτετε ένα μοναδικό χάρισμα, καθώς κι έναν μοναδικό τρόπο να το εκφράζετε. Υπάρχει κάτι που μπορείτε να κάνετε καλύτερα απ” οποιονδήποτε άλλον στον κόσμο – και για κάθε μοναδικό χάρισμα ή έκφραση αυτού του χαρίσματος, υπάρχουν επίσης και κάποιες μοναδικές ανάγκες. Ο συνδυασμός αυτών των αναγκών με τη δημιουργική έκφραση του χαρίσματος σας, είναι η σπίθα που δημιουργεί την αφθονία. Η έκφραση των χαρισμάτων σας για την ικανοποίηση αναγκών, δημιουργεί απεριόριστο πλούτο και αφθονία.

Αν μπορείτε να διδάξετε αυτή τη σκέψη στα παιδιά σας από μικρή ηλικία, θα δείτε πόσο μεγάλη επίδραση θα “χει στη ζωή τους. Εγώ το έχω κάνει με τα δικά μου παιδιά. Τους έχω πει αμέτρητες φορές, ότι υπάρχει λόγος που βρισκόμαστε εδώ και πως θα πρέπει να τον ανακαλύψουν από μόνα τους. Αυτό το άκουγαν από την ηλικία των τεσσάρων ετών. Στην ίδια περίπου ηλικία τα δίδαξα και πώς να διαλογίζονται, και τους είπα: «Ποτέ, μα ποτέ, μην ανησυχήσετε για το πώς θα βγάλετε χρήματα.

Αν δεν μπορείτε να κερδίσετε μόνοι σας χρήματα όταν μεγαλώσετε, θα σας δίνω εγώ. Δεν θέλω να εστιάσετε την προσοχή σας μονάχα στα μαθήματα, επιδιώκοντας να πάρετε τους καλύτερους βαθμούς ή να μπείτε στα καλύτερα πανεπιστήμια. Αυτό που θέλω από σάς, είναι ν” αναρωτηθείτε με ποιον τρόπο μπορείτε να βοηθήσετε καλύτερα την ανθρωπότητα και ποια είναι τα μοναδικά χαρίσματα που έχετε – αφού ο καθένας σας διαθέτει ένα μοναδικό χάρισμα που δεν το έχει κανείς άλλος, καθώς κι έναν μοναδικό τρόπο για να το εκφράζει».

Τελικά κατέληξαν στα καλύτερα σχολεία, πήραν τους καλύτερους βαθμούς και απέκτησαν την οικονομική ανεξαρτησία τους, επειδή ακριβώς εστίασαν την προσοχή τους σ” αυτά που είχαν έρθει για να προσφέρουν. Αυτός είναι ο Νόμος του Ντάρμα.

Υπάρχουν τρία στοιχεία στο Νόμο του Ντάρμα. Το πρώτο λέει πως ο καθένας από μας έχει έρθει εδώ για ν” ανακαλύψει τον αληθινό του Εαυτό, να μάθει από μόνος του πως ο αληθινός μας Εαυτός είναι πνευματικός, και ότι ουσιαστικά είμαστε πνευματικά όντα που έχουν πάρει υλική μορφή. Δεν είμαστε ανθρώπινα πλάσματα με περιστασιακές πνευματικές εμπειρίες. Συμβαίνει ακριβώς το αντίστροφο: είμαστε πνευματικά πλάσματα, τα οποία έχουν περιστασιακές ανθρώπινες εμπειρίες.

Ο καθένας από μάς, έχει έρθει για ν” ανακαλύψει τον ανώτερο ή πνευματικό Εαυτό του. Αυτή είναι η πρώτη ολοκλήρωση του Νόμου του Ντάρμα. Πρέπει ν” ανακαλύψουμε από μόνοι μας, ότι μέσα μας υπάρχει ένας εμβρυακός θεός, ο οποίος περιμένει να γεννηθεί ώστε να μπορέσουμε να εκφράσουμε τη θεϊκότητά μας.

Το δεύτερο στοιχείο του Νόμου του Ντάρμα είναι η έκφραση των μοναδικών χαρισμάτων μας. Ο Νόμος του Ντάρμα λέει πως το κάθε ανθρώπινο πλάσμα διαθέτει ένα μοναδικό ταλέντο. Μπορεί πάλι να έχετε ένα κοινό ταλέντο, μοναδικό όμως στην έκφραση του, έτσι ώστε κανείς άλλος πάνω στον πλανήτη να μην μπορεί να το εκφράσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Αυτό σημαίνει πως μπορείτε να κάνετε κάτι, καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο. «Όταν κάνετε αυτό το κάτι, χάνετε την αίσθηση του χρόνου. “Όταν εκφράζετε αυτό το μοναδικό χάρισμα που κατέχετε – ή, σε πολλές περιπτώσεις, περισσότερα από ένα μοναδικά χαρίσματα – η έκφραση αυτή σας μεταφέρει σε μια α- χρονική κατάσταση συνείδησης.

Το τρίτο στοιχείο του Νόμου του Ντάρμα είναι η υπηρεσία προς την ανθρωπότητα – να εξυπηρετείτε τους συνανθρώπους σας και ν” αναρωτιέστε συνεχώς: «Πως μπορώ να βοηθήσω όλους εκείνους με τους οποίους έρχομαι σ” επαφή;» Όταν συνδυάσετε την ικανότητα να εκφράζετε το μοναδικό σας χάρισμα με την υπηρεσία απέναντι στην ανθρωπότητα, τότε κάνετε πλήρη χρήση του Νόμου του Ντάρμα. Αν σ” αυτό προστεθεί και η συνειδητοποίηση της πνευματικότητάς σας, του πεδίου της καθαρής δυνατότητας, τότε αποκλείεται να μην αποκτήσετε την απεριόριστη αφθονία, αφού αυτός είναι ο αληθινός τρόπος με τον οποίο επιτυγχάνεται. Δεν πρόκειται για μια περιστασιακή αφθονία. Είναι μόνιμη, εξαιτίας του μοναδικού χαρίσματός σας, του τρόπου με τον οποίο το εκφράζετε, και της αφοσίωσης σας στους συνανθρώπους σας, πράγματα που έχετε ανακαλύψει μέσα απ” την ερώτηση: «Πώς μπορώ να βοηθήσω;» και όχι: «Πώς μπορώ να ωφεληθώ εγώ;»

Το ερώτημα «Πώς μπορώ να ωφεληθώ;» αναφέρεται στον εσωτερικό διάλογο του εγώ. Η ερώτηση: «Πώς μπορώ να βοηθήσω;» αναφέρεται στον εσωτερικό διάλογο του πνεύματος. Το πνεύμα είναι εκείνη η περιοχή της συνείδησης, μέσα στην οποία αντιλαμβάνεστε την παγκοσμιότητά σας. Αν μετατοπίσετε τον εσωτερικό σας διάλογο από το «Πώς μπορώ να ωφεληθώ;» στο «Πώς μπορώ να βοηθήσω;» αυτομάτως περνάτε πέρα απ” το εγώ, στο βασίλειο του πνεύματός σας. Ενώ ο διαλογισμός είναι ο πιο χρήσιμος τρόπος για να μπείτε σ” αυτό το βασίλειο, η απλή μετατόπιση του εσωτερικού σας διάλογου στο «Πώς μπορώ να βοηθήσω;» θα σας επιτρέψει μια το ίδιο καλή πρόσβαση στο πνεύμα σας, σ” εκείνο το χώρο της συνείδησης όπου αντιλαμβάνεστε την εμπειρία της παγκοσμιότητάς σας.

Αν θέλετε να κάνετε τη μέγιστη χρήση του Νόμου του Ντάρμα, τότε θα πρέπει να πάρετε αρκετές αποφάσεις. Η πρώτη απόφαση είναι: Θ” αναζητήσω μέσα απ” την πνευματική εξάσκηση τον Ανώτερο Εαυτό μου, αυτόν που βρίσκεται πέρα απ” το εγώ.

Η δεύτερη απόφαση είναι: Θ” ανακαλύψω τα μοναδικά μου χαρίσματα και μ” αυτό τον τρόπο θα αισθανθώ ικανοποίηση, μιας και όταν αποκτώ αχρονική αντίληψη, η ικανοποίηση είναι φυσικό επακόλουθο-. Μ” αυτό τον τρόπο θα βρεθώ σε μια κατάσταση υπέρτατης ευτυχίας.

Η τρίτη απόφαση είναι: Θ” αναρωτηθώ με ποιον τρόπο μπορώ να εξυπηρετήσω καλύτερα την ανθρωπότητα. Θ” απαντήσω σ” αυτό το ερώτημα και μετά θα θέσω την απάντηση σ” εφαρμογή. Θα χρησιμοποιήσω τα μοναδικά μου χαρίσματα για να βοηθήσω τους συνανθρώπους μου. Θα συνδυάσω τις ανάγκες τους με τη δική μου επιθυμία, να βοηθήσω και να υπηρετήσω τους άλλους.

Καθίστε κάτω και κάντε έναν κατάλογο με τις απαντήσεις στα δυο ακόλουθα ερωτήματα: Πρώτα αναρωτηθείτε τι θα κάνατε αν δεν σας απασχολούσαν τα οικονομικά ζητήματα και είχατε όλο τον καιρό και τα χρήματα στη διάθεση σας. Αν συνεχίζετε να θέλετε να κάνετε αυτό που κάνετε και τώρα, τότε ακολουθείτε το ντάρμα σας, αφού έχετε πάθος γι” αυτό που κάνετε και μ” αυτόν τον τρόπο εκφράζετε τα μοναδικά σας χαρίσματα. Ύστερα αναρωτηθείτε: Πως μπορώ να εξυπηρετήσω καλύτερα την ανθρωπότητα; Απαντήστε στο ερώτημα και θέστε την απάντηση σ” εφαρμογή.

Ανακαλύψτε τη θεϊκότητά σας, βρείτε το ξεχωριστό ταλέντο σας, εξυπηρετήστε την ανθρωπότητα με τη βοήθεια του, και τότε θα μπορέσετε ν” αποκτήσετε όσα πλούτη θέλετε. Όταν οι δημιουργικές εκφράσεις σας συνδυάζονται με τις ανάγκες των συνανθρώπων σας, ο πλούτος θ” αρχίσει να κυλά αυτόματα από το ανεκδήλωτο στο εκδηλωμένο, από τον κόσμο του πνεύματος στον κόσμο της μορφής. Θ” αρχίσετε να αντιλαμβάνεστε τη ζωή σας ως μια θαυμαστή έκφραση της θεότητας – όχι μόνο περιστασιακά, αλλά συνεχώς. Και θα γνωρίσετε την αληθινή χαρά και την αληθινή σημασία της επιτυχίας – την έκσταση και αγαλλίαση του ίδιου σας του πνεύματος σας.

Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΝΤΑΡΜΑ Η ΣΚΟΠΟΥ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Θα θέσω το Νόμο του Ντάρμα σ” εφαρμογή, αποφασίζοντας να ακολουθήσω τα παρακάτω βήματα:

Σήμερα θα θρέψω με αγάπη το έμβρυο του θεού που κρύβω στην ψυχή μου. Θ” αφιερώσω την προσοχή μου στο πνεύμα, που ζωοποιεί το σώμα και το νου μου. Θα επικεντρώσω την προσοχή μου στη βαθιά σιγή μέσα στην καρδιά μου. Θα μεταφέρω τη συνείδηση της αχρονικής, αιώνιας Ύπαρξης στο μέσο της εμπειρίας του χρόνου.
Θα κάνω έναν κατάλογο των ξεχωριστών μου χαρισμάτων. Στη συνέχεια θα καταγράψω όλα όσα μ” αρέσει να κάνω, εκφράζοντας παράλληλα τα μοναδικά μου χαρίσματα. Όταν εκφράζω αυτά τα χαρίσματα και τα θέτω στην υπηρεσία της ανθρωπότητας, χάνω την αντίληψη του χρόνου και δημιουργώ την αφθονία, τόσο στη ζωή μου όσο και στις ζωές των άλλων.
Θ” αναρωτιέμαι καθημερινά: «Πώς μπορώ να υπηρετήσω;» ή «Πώς μπορώ να βοηθήσω;» Οι απαντήσεις σ” αυτά τα ερωτήματα, θα μου επιτρέψουν να βοηθήσω και να εξυπηρετήσω τους συνανθρώπους μου με αγάπη.

https://www.facebook.com/Atman-%CE%A0%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%B7%CF%84%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-929476193766516/

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ
Μέσα στην απόσπαση αναπαύεται η σοφία της αβεβαιότητας… μέσα στη σοφία της αβεβαιότητας αναπαύεται η απελευθέρωση απ” το παρελθόν μας – από το «γνωστό», που αποτελεί τη φυλακή των εθισμών.

Μέσα στην προθυμία μας να μπούμε στο άγνωστο, στο πεδίο όλων των δυνατοτήτων, παραδιδόμαστε στο δημιουργικό νου, ο οποίος ενορχηστρώνει το χορό του σύμπαντος.

Σαν δυο χρυσά πουλιά κουρνιασμένα στο ίδιο κλαδί, σαν δυο καρδιακοί φίλοι, το εγώ και ο Εαυτός κατοικούν στο ίδιο σώμα. Το πρώτο τρώει τους γλυκούς και ξινούς καρπούς του δέντρου της ενσάρκωσης, ενώ ο δεύτερος παρατηρεί αποστασιοποιημένος.
— Μουντάκα Ουπανισάντ

Ο έκτος πνευματικός νόμος της επιτυχίας, είναι ο Νόμος της Απόσπασης. Ο νόμος αυτός λέει πως για ν” αποκτήσετε οτιδήποτε στο σύμπαν, θα πρέπει πρώτα ν” απαλλαγείτε από την προσκόλληση σας σ” αυτό. Κάτι τέτοιο δεν σημαίνει πως θα πρέπει να εγκαταλείψετε την πρόθεση να υλοποιήσετε την επιθυμία σας, αλλά απλά, ότι εγκαταλείπετε κάθε προσκόλλησή σας στο αποτέλεσμα.

Πρόκειται για μια πολύ ισχυρή στάση ζωής. Τη στιγμή που εγκαταλείπετε την προσκόλλησή σας στο αποτέλεσμα, συνδυάζοντας την εστιασμένη πρόθεση με την ταυτόχρονη αποστασιοποίηση, θ” αποκτήσετε σίγουρα αυτό που επιθυμείτε. Μπορείτε να κερδίσετε

ό,τι θέλετε μέσα απ” την απόσπαση, αφού αυτή βασίζεται στην αδιαμφισβήτητη εμπιστοσύνη που δείχνετε στη δύναμη του αληθινού σας Εαυτού.

Η προσκόλληση – από την άλλη πλευρά – βασίζεται στο φόβο και την ανασφάλεια. Η ανάγκη, πάλι, για ασφάλεια βασίζεται στην ανεπαρκή γνώση του αληθινού Εαυτού. Η συνείδηση είναι εκείνη που γνωρίζει πώς να υλοποιήσει κάθε ανάγκη. Όλα τ” άλλα δεν είναι παρά σύμβολα: αυτοκίνητα, σπίτια, χαρτονομίσματα, ρούχα, αεροπλάνα. Τα σύμβολα είναι παροδικά. Έρχονται και φεύγουν. Αν κυνηγάτε τα σύμβολα, είναι σαν να προτιμάτε το χάρτη από την ίδια την περιοχή. Σας δημιουργεί άγχος και σας κάνει να νιώθετε κενοί, αφού ανταλλάσσετε τον αληθινό Εαυτό σας για κάποια σύμβολα του Εαυτού.

Η προσκόλληση προέρχεται από μια θεώρηση φτώχειας, επειδή πάντα σχετίζεται με σύμβολα. Η αποστασιοποίηση είναι συνυφασμένη με την αντίληψη τον πλούτου, αφού χάρη σ” αυτήν υπάρχει η ελευθερία της δημιουργίας. Μόνο μέσα από την αποστασιοποιημένη ανάμειξη με την πραγματικότητα μπορεί κανείς να βρει το γέλιο και τη χαρά. Τότε τα σύμβολα του πλούτου δημιουργούνται αυτόματα και άκοπα. Χωρίς την αποστασιοποίηση είμαστε αιχμάλωτοι της ανημποριάς, της απελπισίας, των κοινωνικών αναγκών, των τιποτένιων

εννοιών, της απόγνωσης και της σοβαροφάνειας – χαρακτηριστικά της καθημερινής μετριότητας και της θεώρησης φτώχειας που συχνά μας καταλαμβάνει.

Μια αληθινή αντίληψη του πλούτου είναι η ικανότητα να κάνετε οτιδήποτε θέλετε, οποιαδήποτε στιγμή και με την ελάχιστη προσπάθεια. Για ν” αποκτήσετε αυτή την εμπειρία, θα πρέπει να βασιστείτε στη σοφία της αβεβαιότητας. Μέσα σ” αυτή την αβεβαιότητα θα βρείτε την ελευθερία να δημιουργήσετε οτιδήποτε επιθυμήσετε.

Οι άνθρωποι αναζητούν συνεχώς την ασφάλεια, αλλά η ασφάλεια είναι κάτι πολύ εφήμερο. Ακόμα και η προσκόλληση στο χρήμα είναι δείγμα ανασφάλειας. Μπορεί να λέτε: «Όταν θα έχω Χ εκατομμύρια δολάρια, θα είμαι ασφαλής. Τότε θα είμαι οικονομικά ανεξάρτητος και θα σταματήσω να δουλεύω. Θα μπορώ να κάνω όλα τα πράγματα που επιθυμώ». Όμως αυτό δεν συμβαίνει ποτέ.

Αυτοί που αναζητούν την ασφάλεια, την κυνηγούν σ” όλη τους τη ζωή χωρίς ποτέ να τη βρίσκουν. Παραμένει άπιαστη και εφήμερη, αφού δεν κατακτιέται ποτέ μονάχα με το χρήμα. Η προσκόλληση στο χρήμα θα δημιουργεί πάντα ανασφάλεια, όσα χρήματα και να έχετε στην τράπεζα. Στην πραγματικότητα, οι πιο ανασφαλείς άνθρωποι είναι μερικοί απ” τους πιο πλούσιους!

Η αναζήτηση της ασφάλειας είναι μια αυταπάτη. Στις αρχαίες φιλοσοφικές παραδόσεις, η λύση σ” αυτό το δίλημμα βρίσκεται στη σοφία της ανασφάλειας ή την σοφία της αβεβαιότητας. Αυτό σημαίνει πως η αναζήτηση της ασφάλειας και της βεβαιότητας, συνιστούν στην πραγματικότητα μια προσκόλληση στο γνωστό. Και τι είναι το γνωστό; Το γνωστό είναι το παρελθόν μας. Το γνωστό δεν είναι τίποτε άλλο από τη φυλακή των εθισμών του παρελθόντος. Σε μια τέτοια κατάσταση δεν υπάρχει καμιά απολύτως εξέλιξη, αλλά όπου δεν υπάρχει εξέλιξη, υπάρχει στασιμότητα, εντροπία, αποδιοργάνωση και αποσύνθεση.

Η αβεβαιότητα, απ” την άλλη πλευρά, είναι το εύφορο πεδίο της καθαρής δημιουργικότητας και ηρεμίας. Αβεβαιότητα σημαίνει να βαδίζουμε μέσα στο άγνωστο, σε κάθε στιγμή της ύπαρξής μας. Το άγνωστο είναι το πεδίο των απεριόριστων πιθανοτήτων, πάντα νέο και πάντα ανοιχτό στη δημιουργία νέων εκφάνσεων. Χωρίς την αβεβαιότητα και το άγνωστο, η ζωή είναι μονάχα μια στείρα επανάληψη φθαρμένων αναμνήσεων. Γίνεστε θύμα του παρελθόντος και ο σημερινός βασανιστής σας είναι τα απομεινάρια του χθεσινού εαυτού.

Εγκαταλείψτε την προσκόλλησή σας στο γνωστό, ακολουθήστε το άγνωστο και θα μπείτε στο πεδίο των απεριόριστων δυνατοτήτων. Μέσα στην προθυμία σας να περάστε στο άγνωστο, εκμεταλλεύεστε τη σοφία της αβεβαιότητας. Αυτό σημαίνει ότι κάθε στιγμή της ζωής σας θα βιώνετε ενθουσιασμό, περιπέτειες και μυστήριο. Θα νιώσετε τη χαρά της ζωής – τη μαγεία, τη γιορτή, την ευθυμία και την αγαλλίαση του ίδιου σας του πνεύματος.

Κάθε μέρα, μπορείτε να περιμένετε τα συναρπαστικά πράγματα που συμβαίνουν μέσα στο πεδίο των απεριόριστων πιθανοτήτων. Όταν αισθάνεστε αβεβαιότητα, βρίσκεστε στο σωστό δρόμο, γι” αυτό μην εγκαταλείπετε την προσπάθεια. Δεν χρειάζεται να έχετε μια πλήρη και ακλόνητη ιδέα του τι θα κάνετε την επόμενη βδομάδα ή τον επόμενο χρόνο, αφού αν συμβεί κάτι τέτοιο – κι εσείς προσκολληθείτε σ” αυτή την ιδέα, αποκλείετε από τη ζωή σας μια ολόκληρη σειρά συναρπαστικών ενδεχομένων.

Ένα χαρακτηριστικό του πεδίου των απεριόριστων πιθανοτήτων είναι και ο άπειρος συσχετισμός. Το πεδίο μπορεί να ενορχηστρώσει μια απειρία χωροχρονικών γεγονότων για να προκαλέσει το αποτέλεσμα στο οποίο στοχεύετε. Όταν όμως είστε προσκολλημένοι, η πρόθεσή σας παγιδεύεται μέσα στην άκαμπτη σκέψη και χάνετε τη ρευστότητα, τη δημιουργικότητα και τον αυθορμητισμό που αποτελούν εγγενείς ιδιότητες αυτού του πεδίου. Όταν είστε προσκολλημένοι, παγιώνετε την επιθυμία σας, παίρνοντας την μακριά από την άπειρη ρευστότητα και ευκαμψία και μεταφέροντάς την σ” ένα άκαμπτο πλαίσιο το οποίο εμποδίζει την όλη διαδικασία της δημιουργίας.

Ο Νόμος της Απόσπασης δεν αντιφάσκει με το Νόμο της Πρόθεσης και της Επιθυμίας, δηλαδή με την επίτευξη στόχων. Διατηρείτε τόσο την πρόθεση σας να κινηθείτε προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, όσο και το στόχο σας. Ωστόσο, ανάμεσα στο σημείο Α και το σημείο Β υπάρχουν άπειρες πιθανότητες, άπειρες διαδρομές. Με τη βοήθεια του παράγοντα της αβεβαιότητας, μπορείτε ν” αλλάξετε κατεύθυνση οποιαδήποτε στιγμή – αν βρείτε ένα υψηλότερο ιδανικό ή κάτι πιο ενδιαφέρον. Είναι επίσης λιγότερο πιθανό να εξαναγκάσετε τα προβλήματα να βρουν συγκεκριμένες λύσεις, πράγμα που σας βοηθά ν” αντιλαμβάνεστε και να εκμεταλλεύεστε ευκολότερα κάποιες απρόσμενες ευκαιρίες.

Ο Νόμος της Απόσπασης επιταχύνει ολόκληρη τη διαδικασία της εξέλιξης. Όταν κατανοήσετε αυτό το νόμο, δεν δα νιώθετε εξαναγκασμένοι να δίνετε πιεστικές λύσεις. Αν δίνετε πιεστικές λύσεις στα προβλήματά σας, απλώς δημιουργείτε καινούρια. Όταν όμως στρέφετε την προσοχή σας στην αβεβαιότητα και περιμένετε υπομονετικά ν” αναδυθεί κάποια λύση μέσα από το χάος και τη σύγχυση, τότε αυτό που εμφανίζεται είναι πολλές φορές κάτι υπέροχο και συναρπαστικό.

Αυτή η κατάσταση της εγρήγορσης – η ετοιμότητά σας μέσα στο παρόν, το πεδίο της αβεβαιότητας – εναρμονίζεται με το στόχο και την πρόθεσή σας και σας επιτρέπει να αρπάξετε κάθε ευκαιρία. Τι είναι ευκαιρία; Εμπεριέχεται σε κάθε πρόβλημα που έχετε στη ζωή σας. Κάθε σας σημερινό εμπόδιο αποτελεί και το σπόρο μιας ευκαιρίας για κάποιο μεγαλύτερο όφελος. Όταν αποκτήσετε αυτή την αντίληψη, ανοίγεστε σ” ένα ολόκληρο φάσμα δυνατοτήτων – κι αυτό διατηρεί ζωντανό το μυστήριο, το δέος, τον ενθουσιασμό και την περιπέτεια.

Μπορείτε λοιπόν να βλέπετε κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζετε στη ζωή σαν μια ευκαιρία για κάποιο μεγαλύτερο όφελος. Μπορείτε να εντοπίζετε και να εκμεταλλεύεστε τις ευκαιρίες εφοδιασμένοι με τη σοφία της αβεβαιότητας. Όταν η ετοιμότητά σας συναντήσει την ευκαιρία, η λύση θα έρθει αυτόματα.

Εκείνο που βγαίνει απ” όλα αυτά, συχνά αποκαλείται απ” τους ανθρώπους «καλή τύχη». Η καλοτυχία δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη συνάντηση της ετοιμότητας με την ευκαιρία. Όταν αυτές οι δυο συνδυαστούν, η λύση που θα παρουσιαστεί, θα βοηθήσει τόσο τη δική σας εξέλιξη όσο και την εξέλιξη εκείνων με τους οποίους έρχεστε σ” επαφή. Αυτή είναι η τέλεια συνταγή για την επιτυχία και βασίζεται στο Νόμο της Απόσπασης.

ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ
Θα θέσω σ” εφαρμογή το Νόμο της Απόσπασης αποφασίζοντας να ακολουθήσω τα παρακάτω βήματα:

Σήμερα θα αφιερωθώ στην αποστασιοποίηση. Θα επιτρέψω στον εαυτό μου και τους γύρω μου την ελευθερία να είναι αυτό που είναι. Δεν θα επιβάλλω τις δικές μου ιδέες σχετικά με το πώς θα πρέπει να είναι τα πράγματα. Δεν θα δώσω πιεστικές λύσεις στα προβλήματα, δημιουργώντας έτσι νέους περιορισμούς. Θα συμμετέχω στο κάθε τι με αποστασιοποιημένο ενδιαφέρον.
Σήμερα θα θεωρώ την αβεβαιότητα σαν ένα ουσιαστικό συστατικό των βιωμάτων μου. Με τη βοήθεια της πρόθεσής μου ν” αποδεχθώ την αβεβαιότητα, οι λύσεις θα εμφανίζονται αυτόματα μέσα απ” το πρόβλημα, τη σύγχυση, την αταξία και το χάος. Όσο πιο αβέβαια θα φαίνονται τα πράγματα, τόσο πιο ασφαλής θα αισθάνομαι, μιας και η αβεβαιότητα είναι το μονοπάτι μου προς την ελευθερία. Μέσα απ” τη σοφία της αβεβαιότητας, θ” ανακαλύπτω την ασφάλειά μου.
Θα μπω στο πεδίο των απεριόριστων πιθανοτήτων και θα περιμένω όλα τα συναρπαστικά πράγματα που μπορεί να συμβούν όταν παραμένω ανοιχτός σ” ένα φάσμα άπειρων επιλογών. Μπαίνοντας στο πεδίο όλων των πιθανοτήτων, θα απολαύσω την περιπέτεια, τη μαγεία, τη διασκέδαση και το μυστήριο της ζωής.

https://www.facebook.com/Atman-%CE%A0%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%B7%CF%84%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-929476193766516/